De route!

Maandag,

Energie vooraf!

Zoals ik gisteren al zei, “regendag” hadden ze de dag van gisteren moeten noemen in plaats van zondag. Op tijd naar   De Keien vertrokken want er moet op tijd koffie en thee zijn. Gewoon omdat de meeste wel een bakkie lusten na een tijdje onderweg geweest te zijn.
Even na 11.30 u is iedereen aanwezig en is het tijd om je in je loopplunje te hijsen. En tegen 12.00 u. vertrekken. De tijd dat je uit Uden weg kon lopen over een karrenspoor ligt wel al even achter ons dus is het eerste gedeelte geasfalteerd en meteen krijg ik al op mijn donder “het gaat te hard”. Och ja…ik loop niet alleen, dus de rem erop. Het gemiddelde tempo zal wel naar beneden gaan in de loop van de route. Niet alleen wordt de ondergrond zwaarder onze kleding ook. Het is opgehouden met zachtjes regenen.

Destijds bij deze foto was het droger.

Het pad dat loopt langs de Leijgraaf daar staat de wind vol op.  Da’s werken. De fietsers onder ons gaan in een “waaier”lopen. Slim! Mijn twijfel over hoe zal ik zo meteen lopen wordt groter. Moet ik dadelijk links af over de “peelrandbreuk”?  Hoe nat zal dat stuk zijn. Meteen natte voeten binnen 5 km al? Linksaf!! De enige weg door moeilijkheden is toch dwars er doorheen? Dus nu ook!! Het viel alleszins mee. Tja… en wat eens witte schoenen waren dat is nu verleden tijd.

Nu geen bordje"pas op voor de stier"

Karperdijk de Schotenweg in schuin door het weitje met zijn 2 sluisjes. Van de stier die er in de zomer hier staat vandaag geen last. Die is wel wijzer die staat mooi binnen. Poeskespad. Meteen links de eerste keuzemoment: “er overheen of er omheen”? Alsof er geen keus was: “eroverheen”. Dat deed me deugd. Wat een ploeg.

blijft indrukwekkend

Zelfs met donker weer en regen is Bedaf een indrukwekkend en adembenemend mooi stuk zandverstuivingsgebied om door te lopen. Niet de allerlichtste vorm van lopen. Het tempo zakt hier wel enigszins. Bij Lendersgat het pad in wat een jaar of 5 geleden nog gewoon landbouwgrond was. Afgeschaafd en laat maar groeien wat er groeit. Hier merk je goed het vernattingsproces wat er in gang is gezet. We gaan dat nog op meer plaatsen merken. Na wat zigzag landweggetjes gaan we buiten onze gemeentegrens en gaan we richting Bernheze en met name “De Meuwel”. De vijver rond en Achter de Berg loopt de route over het heuvelruggetje. Let op voor de grote dennenappels die blijven niet stil liggen als je er op gaat staan. Aan het eind van dit pittige pad even stoppen om te verzamelen.

De Meuwel

Want op een “single track” wordt het lint van lopers wel heel erg uitgerekt. Terug via de Piet Geersdijk richting Uden. Linksaf het verlengde van het Slingerpad op nu met nog een kleine 2 km en het wildviaduct over staan we zo meteen op het rustpunt. Er zijn een paar uitstappers en een paar die instappen. Lekker zo’n warme kop thee en een koek of een banaan. Alleen het is er stervenskoud. Dat moet niet te lang duren. Lopen daar blijf je tenminste redelijk warm van.
Na een kleine 10′ weer van start. Richting “Baarle Warschau”. Ook hier weer een heuvelruggetje met rechts een uitzicht over de hei van Slabroek. Aan het einde hiervan uitkomend bij de fundering wat eens onze blokhut was en rechts een kunstwerk.

Kunstwerk of Roestbak?

Voor mij:  “De Roestbak” dat zal wel niet iedereen met mij eens zijn. Langs de vijver op, wat maar net goed gaat zo vol staat die nu. Normaal hier rechtdoor vandaag het fietspad volgend en rechtsaf de Heideweg op door een poortje dat het begrazingsgebied afsluit. Zoals ik straks al zei het vernattingsproces goed zichtbaar en voelbaar. Het wordt zompiger. Dwars over de Schaijksedreef is het meteen nog een stuk natter. Nee… nu geloof ik niet dat er nog iemand droge voeten heeft. In de verte nog wat Schotse Hooglanders. Die kijken normaal al niet vrolijk maar vandaag laten ze hun koppie helemaal hangen. Waarschijnlijk hun kop te zwaar hun grote horens zullen wel vol met water gelopen zijn. Langs de dassenburchten op naar het poortje aan de Grensweg.  Ammehoela…. een stuk omlopen het pad staat gewoon meer dan enkeldiep onder water. Door het poortje en de kortste weg naar het Slingerpad. Weer wat vaste ondergrong.

Hoe komt die aan zijn naam?

Raar die naam Slingerpad hoe zou ze toch aan die naam komen? Ik zou het niet weten.
Het laatste stuk van het pad zie je nog de restanten van een wielerbaantje uit de eerste wereldoorlog. Deel uitmakend van het vluchtelingkamp van de Belgen destijds. De Belgen die vandaag meeliepen wisten hier nog niet van. Educatieve toer? Naat Piek, kasseien,Pnemstraat terug in de bewoonde wereld. Op het pad langs de geluidswal van de N365 de wind vol op je snufferd. De regen striemt in de gezichten. Bij de Orgellaan zouden nog een 4-tal lopers wachten die vanaf het rustpunt Slabroelkseweg een doorsteek gemaakt hadden . In eerste instantie zien we ze niet. Wat bleek nu?  Ze stonden binnen bij de kachel in het dierenparkje.

Hij draaide zijn rondjes voor ons!

Lekker warm! En geef ze eens ongelijk. De achterkant van het voetbalveld van de Rakt en de molen van Jetten over het natuurcompensatiestukje voor de A50 de Missielaan in met aan het einde een prachtig gezicht op de Abdij van de Birgitinessen en het museum voor Religieuze Kunst. Of dat er veel zijn die dit nog zagen waag ik te betwijfelen. Een doorsteekje maken door de Vorstenburg met zijn leuke huisjes. Nee…. niet door de Marktstraat alle winkels zijn open dan maar liever aan de achterkant door de Oranjestraat. Even weer wat verzamelen om de laatste km met zijn allen te lopen. Ja… 30 km gaat tellen! Met 30,8 km op de teller weer terug aan de Sportlaan.
Niet eerst wat drinken een warme douche is nu het enig belangrijke. Nu merk je eigenlijk pas hoe koud en nat het wel was. Mijn plunje is volgens mij 3 keer zo zwaar als anders.

Na de douche komen de praatjes weer. Afscheid nemen van een paar mensen die echt op tijd thuis moeten zijn en jammer genoeg niet op het eten kunnen wachten. Het ontbreekt hun aan tijd. Zonde eigenlijk.
De cateraar maakt zijn opstelling en we kunnen gaan opscheppen.

Zo daar sta je dan! Ik drink niet zegt ie!!

Door Monique en John worden we nog even teruggefloten en wat blijkt?  Hebben alle deelnemers van vandaag voor ons een cadeau ( Bongo City&Shopping) gekocht. Daar waren we niet op uit maar niettemin wel heel bijzonder en blij verrast. We zijn er zeer mee vereerd. Tja… zo soms sta je met je mond vol tanden. Maurice maakte van deze dag nog enige foto’s. Tenslotte denk ik dat ik mag zeggen dat: ” het is niet de temperatuur die de warmte van de dag bepaald”!